W świecie ryb
Dodano w kategorii: Drapieżniki a ofiary
W świecie ryb także występują złożone, często bardzo zaskakujące, zależności pomiędzy drapieżnikiem a ofiarą. Małe ryby roślinożerne żywiące się planktonem padają ofiarą większych ryb oraz morskich ssaków. Ryby takie jak tuńczyk, marlin czy włócznik muszą szybko pływać w toni wodnej i przemierzać duży obszar oceanu w poszukiwaniu ławic drobnych ryb. Włócznik jest dużym drapieżnikiem polującym w pojedynkę. Jego masa ciała może dochodzić do 675 kilogramów. Wydaje się, że ryba ta w trakcie polowania wykorzystuje swoją włócznię (przedłużenie szczęki górnej) i uderza nią ofiary, ogłuszając je. Inne gatunki drapieżnych ryb też wykształciły ciekawe przystosowania. Na przykład wolno poruszająca się skrzydlica (Pterois radiata) za pomocą swych długich płetw piersiowych zapędza małe rybki w szczeliny rafy koralowej. Szukając drogi wyjściowej ofiary zauważają coś na kształt otworu w siatkowatej błonie otaczającej płetwy napastnika. Jest to jednak pułapka, która prowadzi prosto do otworu gębowego skrzydlicy. Polujące w toni rekiny mają długie, cienkie zęby, które są ostre jak brzytwa i służą do chwytania oraz przytrzymywania zdobyczy. Niektóre gatunki rekinów mają mocne zęby, którymi kruszą powłoki ciał skorupiaków. Każdy rekin ma w paszczy do 3000 zębów. Są one ułożone w rzędy, których jest od 6 do 20. Tylko dwa pierwsze rzędy zębów służą do polowania, a inne są w rezerwie i przesuwają się do przodu, kiedy stare zęby zużyją się. Zęby rekinów wymieniają się co kilka dni, toteż są zawsze ostre. Obliczono, że siła szczęk rekina jest 300 razy większa niż siła szczęk człowieka. Nacisk wywierany na ciało zdobyczy wynosi 3 tony na centymetr kwadratowy.