Jak się przystosować?
Dodano w kategorii: Drapieżniki a ofiary
W dobrym dla lemingów roku gryzonie żywią się całą zimę pożywnymi korzonkami i zaczynają rozmnażać się wczesną wiosną. W sprzyjających warunkach jedna para lemingów może wydać na świat w ciągu 100 dni ponad 750 osobników. Zanim śnieg stopnieje i odsłoni ich nory, dochodzi do wielkiego przegęszczenia w norach i gryzonie są zmuszone wychodzić na powierzchnię, gdzie grupują się w olbrzymie stado. Gryzonie te zjadają do korzeni każdą roślinę, którą znajdą. Wkrótce muszą one rozpocząć wędrówkę, w czasie której napotykają stada innych lemingów, równie głodnych i zdesperowanych. Czasami lemingi gromadnie rzucają się do rzek lub do morza. Nie można jednak tego uznać za rodzaj samobójstwa. Lemingi wchodzą do wody, gdyż nie mają wyboru – osobniki z tyłu wpychają do morza zwierzęta idące na przedzie. Muszą zaś posuwać się do przodu, ponieważ zjadły wszystko za sobą. Oczywiście większość lemingów ginie, jednak w latach, gdy jest ich dużo, wszystkie arktyczne drapieżniki mają pod dostatkiem pokarmu i nie cierpią głodu. Przewagę mają te drapieżniki, które posiadają skrzydła. Każdej wiosny sowy śnieżne latają w różnych kierunkach nad tundrą. Ptaki te, pokonując tysiące kilometrów, starają się znaleźć okolice, gdzie występują duże populacje lemingów. Odbywając lęgi na takich obszarach, sowy są w stanie wychować pisklęta.
Tagi: adaptacja, lenistwo, lider, przeżyć, przystosowanie