Podczas wielkiej migracji afrykańskich zwierząt po drodze czyhają drapieżniki. Najbardziej cierpią wtedy młode i stare osobniki. Wtedy, gdy brak jest pożywienia, matka małego geparda poluje codziennie, by młode mogło pozostać przy życiu, ale sama potrafi nie jeść. Na końcu zawsze można znaleźć jakichś maruderów. Gepard to najszybsze zwierzę świata i maruderzy nie mają najmniejszych szans na przetrwanie. Gepard potrafi biec z prędkością stu dziesięciu kilometrów na godzinę. Na Serengeti nie istnieje pojęcie winy, ani wyrzutów sumienia, panuje tu prosta zasada: myśliwy musi zabijać, by wyżywić siebie i potomstwo. Porośnięte drzewami sawanny są teraz dla stad oazą życia na dotkniętych suszą równinach, lecz dla żyjącej tutaj zwierzyny migracja przybyszów to prawdziwy najazd. Jednak większość tubylców zajęta jest swoimi sprawami i nie zwraca uwagi na przechodzące tłumy. Żyjąca na ziemi Masajów żyrafa nie musi migrować tak, jak gnu. Żywi się liśćmi licznych gatunków rosnących tu drzew, które są odporne na suszę. Koczkodany na drzewach znajdują pożywienie i schronienie. Pawiany przemierzają stadami drzewiaste tereny, kryjąc się na noc wśród gałęzi. SA wszystkożerne, tak, jak człowiek: jedzą, co znajdą. Dorosły samiec potrafi zjeść nawet małą antylopę. Zwierzęta, pożywiające się w trawie obok terenów zadrzewionych są nieustanie obserwowane przez czujne oczy.
Tagi: drapieżniki, masaje, sawanna, Serengeti, susza, tubylcy
Serengeti.
Jest takie miejsce na ziemi, gdzie życie nadal rozkwita, jak u zarania dziejów, a stada zwierząt galopują na wolności.
W Serengeti czas się zatrzymał, na równinach, we wschodniej Afryce największe populacje dzikich zwierząt na ziemi znajdują swój ostatni azyl. W czasach, w które człowiek nie sięga pamięcią, góry na wschodzie strzelały ogniem ku niebu. Serengeti pokryło może popiołu, z którego wyłaniały się tylko szczyty wzniesień. W ciągu czterech milionów lat czas i żywioły zmieniły morze popiołu w żyzną sawannę, która dziś stanowi najważniejszy na świecie rezerwat dzikich zwierząt. Na tych pięknych i urodzajnych terenach znajduje schronienie wiele milionów stworzeń. Jednak najczęstszym widokiem jest gatunek: antylopy. Półtora miliona antylop gnu wywiera ważny wpływ na toczące się dokoła nich życie. Gnu są z pozoru niezgrabne, nazywane bywają błaznami afrykańskich równin, bo wyglądają, jak złożone z wielu niepasujących do siebie części. Jednak te zwierzęta są znakomicie przygotowane przez naturę do nieustannych migracji w poszukiwaniu wody i pożywienia. Obok siebie żyje tu wiele innych roślinożerców. Bujna roślinność zapewnia pożywienie każdemu z nich. Każdy gatunek szuka własnej niszy pokarmowej. Niektóre zwierzęta dwie trzecie życia pasą się na sawannie, inne natomiast mają tyle szczęścia, że mieszkają we własnej misce z Salatą. Prawo życia na Serengeti jest proste: stworzenia roślinożerne jedzą rośliny, a drapieżniki – roślinożerne.
Tagi: antylopa, młode, pożywienia, Serengeti, tygrys