Panthera Leo
Dodano w kategorii: Dzikie koty
Panthera Leo. Lew, powszechnie znany jako król dżungli jest mięsożernym ssakiem pochodzącym z rodziny kotowatych żyjący na otwartych równinach. Należy do pięciu najgroźniejszych zwierząt Afryki wraz ze słoniem, nosorożcem, bawołem i lampartem. Jest jedynym osobnikiem ze swojego gatunku żyjącym w grupach z własną hierarchią. Samce zajmują się podbijaniem i ochroną terenu należącego do stada oraz opieką nad innymi przedstawicielami. Do zadań samicy należy zdobywanie pożywienia oraz czuwanie nad młodymi. Władają Afryką (ich gatunek narażony jest na wyginięcie), niegdyś zamieszkiwały także terytorium Azji, Europy i obu Ameryk. Lwy preferują obszary sawann gdzie żyją ssaki kopytne oraz ziemie pokryte krzakami, powierzchnie górskie i półpustynne. Ważną rolę w życiu każdego samca odgrywa jego grzywa (samice jej nie posiadają). Wiadomo, że jest oznaką zdrowia i siły osobnika płci męskiej. Im większa tym potężniejszy jest samiec i może poszczycić się większym zainteresowaniem samic gdyż rodzaj i bujność „włosów” ma duży wpływ na wybór partnera.
Tagi: drapieżniki, król dżungli, Lew, mięsożerne, ssaki
Kotowate to ssaki, które żywią się głównie mięsem, są więc drapieżnikami. Polują na swoją zwierzynę, do czego mają świetnie przystosowane, ostre zęby. Najlepiej rozwinięte mają kły i łamacze. Koty jako świetne drapieżniki mają oczywiście mocno rozwinięte zmysły. Najsilniej rozwinięte to zmysł wzroku i słuchu. Koty charakteryzują się ponadto krótkimi pyskami, wydłużoną budową ciała, pięciopalczastymi, zaopatrzonymi w ostre szpony przednimi łapami (szpony te koty mogą wyjmować i chować, poza Gepardem). Tylnie łapy kot ma wyposażone w cztery palce. Umaszczenia koty mają bardzo różne. Jedne gładkie, inne cętkowane, kolejne natomiast prążkowane. Sierść z reguły jest u kota gładka i miękka, a jej rozłożenie równomierne (przy czym wyjątkiem jest w tym wypadku samiec lwa). Koty słyną także z tego, że ich siatkówka jest bardzo czuła na światło, o czym przekonał się każdy kto przestraszony zobaczył w świetle latarki oczy kota, które zaczynają wtedy po prostu świecić. Koty doskonale potrafiły zaadoptować się do różnych warunków, toteż występują we wszystkich strefach klimatycznych i na wszystkich kontynentach za wyjątkiem Antarktydy oraz Australii, na której kotów pierwotnie po prostu nie było, a jako że jest bardzo oddalona od reszty kontynentów, to do dzisiaj poza kotem domowym nie znajdziemy żadnego kota dzikiego.
Przeciętnie wilki są niewiele większe od dużych psów, a ich masa ciała wynosi 40-45 kilogramów. Mimo to wilki polują na duże i silne zwierzęta, takie jak na przykład łosie. Masa ciała łosia może przekraczać 500 kilogramów, a ssak ten broniąc się może w dodatku mocno kopać i jednym uderzeniem nogi połamać wilcze żebra. Wilki mogą pokonać znacznie większe od siebie zwierzęta dlatego, że polują w stadach. Poszczególne osobniki z watahy dzielą się zadaniami – najszybsze z nich gonią łosia, inne go chwytają i przytrzymują, aż najsilniejszy wilk, chwytając zdobycz zębami za pysk, powali ją na ziemię. Łoś nie jest jednak całkowicie bez szans i może uciec drapieżnikom, gdy wskoczy do jeziora lub wejdzie na grząskie bagna. Na terenach Arktyki wilki polują na woły piżmowe, które w razie zagrożenia ustawiają się kołem, tworząc żywą ścianę wokół swych młodych. Woły są zwrócone przodem w stronę napastników, a na głowach mają ostre, zakrzywione rogi. Kiedy wilki podchodzą, woły piżmowe schylają się i spuszczają łby, przygotowując się do walki. Wilki rzadko kiedy porywają się na zdrowego, dorosłego osobnika i zamiast tego zaczynają drażnić osaczone stado. Jeżeli sprowokują jakiegoś dorosłego wołu do walki, to uda im się w ten sposób rozerwać szyki obronne stada i wedrzeć do środka, aby porwać cielę. Kiedy w obronnym kręgu pojawi się jakaś luka, młode cielęta są poważnie zagrożone.